ΘΕΜΑ: Ο επιτηδευματίας που έχει έδρα σε άλλο κράτος μέλος της ΕΚ και ενεργεί στην Ελλάδα αποκλειστικά φορολογητέες πράξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 12 (άρθρο 14 νυν 2859/2000), δεν αποκτά άνευ ετέρου και εκ μόνου τού λόγου τούτου μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, διαφορετική από την έδρα του, παρά μόνο αν η παρουσία τής επιχείρησής του στην Ελλάδα εμφανίζει τουλάχιστον μια ελάχιστη συνοχή, αν δηλαδή δηλαδή διατηρεί στην Ελλάδα σε μόνιμη βάση το ανθρώπινο και τεχνικό δυναμικό που είναι αναγκαίο για την παροχή των συγκεκριμένων υπηρεσιών. Εξ άλλου, για να κριθεί αν έχει αποκτήσει μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, οι πράξεις του που σε οικονομικό επίπεδο συνιστούν ενιαία υπηρεσία λαμβάνονται υπ’ όψη ενιαίως.

Αν μιά επιχείρηση, στα πλαίσια τού  εσωτερικού καταμερισμού τών εργασιών της, κατατμήσει βοηθητικές ή υποστηρικτικές εργασίες,  γιά τις οποίες δεν διαθέτει η ίδια το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό, και αναθέσει, υπεργολαβικώς,  την άσκησή τους σε άλλη επιχείρηση, οι εργασίες αυτές, οι οποίες δεν έχουν οικονομική αυτοτέλεια,  διότι δεν συνιστούν αφ` εαυτών σκοπό γιά τους πελάτες, αλλά μέσο για να λάβουν και να  χρησιμοποιήσουν την κύρια υπηρεσία, αντιμετωπίζονται ως τμήμα τής κύριας παροχής.

Γιά τον λόγο αυτό, οι επιχειρήσεις και το ανθρώπινο και  τεχνικό δυναμικό διά τού οποίου παρέχονται οι εν λόγω παρεπόμενες υπηρεσίες, εφ’ όσον  λειτουργούν ως υπεργολάβος ή βοηθός εκπληρώσεως ή συνεργάτης τού παρόχου τής κυρίας  παροχής και είναι στην διάθεσή του κατά τρόπο μόνιμο και διαρκή και όχι απλώς ευκαιριακό,  αποτελούν δεδομένα που λαμβάνονται και αυτά υπ` όψιν, για να κριθεί αν ο πάροχος τής κύριας  υπηρεσίας έχει αποκτήσει μόνιμη εγκατάσταση στον τόπο παροχής τής υπηρεσίας, δηλαδή,  επί παροχής υπηρεσιών του αρθ. 12 παρ. 3, στον τόπο εγκατάστασης του λήπτη της υπηρεσίας (εν  προκειμένω στην Ελλάδα).

ο υποκείμενος σε ΦΠΑ επιτηδευματίας που είναι εγκατεστημένος σε άλλο κράτος μέλος  τής Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΚ ήδη ΕΕ) έχει δικαίωμα επιστροφής τού ΦΠΑ που επιβάρυνε τα  αγαθά και τις υπηρεσίες που δέχθηκε στην Ελλάδα και τα οποία χρησιμοποίησε γιά την παροχή σε  λήπτη εγκατεστημένο στην Ελλάδα υπηρεσιών τού άρθρου 12 παρ. 3 τού ίδιου νόμου (άρθρο 14 νυν 2859/2000), στις οποίες  περιλαμβάνονται και οι υπηρεσίες επεξεργασίας στοιχείων ή παροχής πληροφοριών, εφ’ όσον δεν  έχει μόνιμη εγκατάσταση και στην Ελλάδα.

ΣτΕ 404/2012

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ  ΤΜΗΜΑ Β΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 2 Νοεμβρίου 2011 με την εξής σύνθεση: Φ.  Αρναούτογλου, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος, Α.-Γ. Βώρος, Γ. Τσιμέκας, Β. Καλαντζή,  Εμμ. Κουσιουρής, Σύμβουλοι, Ι. Σύμπλης, Ε. Σκούρα, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Ι. Μητροτάσιος,  Γραμματέας του Β΄ Τμήματος.
Για να δικάσει την από 7 Νοεμβρίου 2002 αίτηση:
του Διευθυντή της 14ης Διεύθυνσης Φ.Π.Α. & Ειδικών Φόρων, ο οποίος παρέστη με τον Παναγιώτη  Πανάγο, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,
κατά του υποκαταστήματος της αμερικανικής εταιρείας με την επωνυμία.................................., που είναι εγκατεστημένη στο Λονδίνο Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία παρέστη με  τη ..........................., που την διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο.
Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων Διευθυντής επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ’ αριθ. 1680/2001  απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.

Οι πληρεξούσιοι των διαδίκων δήλωσαν, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 21 του  Κανονισμού Λειτουργίας του Δικαστηρίου, ότι δεν θα αγορεύσουν.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Ι. Σύμπλη.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου  κ α ι

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα Σκέφθηκε κατά το Νόμο

1. Επειδή, γιά την άσκηση τής κρινομένης αιτήσεως δεν απαιτείται κατά νόμον η καταβολή  παραβόλου.

2. Επειδή με την αίτηση αυτή ζητείται παραδεκτώς η αναίρεση τής 1680/2001 αποφάσεως τού  Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, κατά το μέρος που με την απόφαση αυτήν απορρίφθηκε έφεση τού  αναιρεσείοντος Ελληνικού Δημοσίου κατά τής 11297/1998 αποφάσεως τού Διοικητικού  Πρωτοδικείου Αθηνών. Mε την τελευταία αυτή απόφαση είχε γίνει εν μέρει δεκτή προσφυγή τής  αναιρεσίβλητης εταιρείας, είχε ακυρωθεί η απόρριψη από την φορολογική αρχή αιτήματος  επιστροφής φόρου προστιθεμένης αξίας (ΦΠΑ), ο οποίος είχε επιβαρύνει τιμολόγια παροχής  υπηρεσιών προς την αναιρεσίβλητη έτους 1993, και είχε διαταχθεί η επιστροφή τού φόρου αυτού,  ύψους 5.940.885 δραχμών, ως αχρεωστήτου.

3. Επειδή, η υπόθεση συζητήθηκε στο Τμήμα με επταμελή σύνθεση, στο οποίο είχε παραπεμφθεί με  την 394/2011 απόφαση τού Τμήματος με πενταμελή σύνθεση, λόγω τής σπουδαιότητάς της.

4. Επειδή, στις παραγράφους 2 και 3 τού άρθρου 27 τού ν. 1642/1986 (όπως η παρ. 2 είχε  τροποποιηθεί με την παρ. 28 του άρθρ. 15 του Ν. 2166/1993 (Α 137) και ίσχυε από 1.1.1993),  ορίζεται ότι
"2. Επίσης, επιστρέφεται στον υποκείμενο στο φόρο, ο οποίος είναι εγκαταστημένος σε  άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ο φόρος που επιβάρυνε τα κινητά αγαθά και τις υπηρεσίες  που του προσφέρθηκαν από άλλους υποκείμενους στο φόρο ή την εισαγωγή αγαθών στο  εσωτερικό της χώρας, κατά το μέρος που τα αγαθά αυτά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιήθηκαν: α)  [...] γ) για τις φορολογητέες πράξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 12.
Για την εφαρμογή των  διατάξεων της παραγράφου αυτής δε θεωρείται ότι αποκτά εγκατάσταση στο εσωτερικό της  χώρας ο υποκείμενος στο φόρο που είναι εγκαταστημένος σε άλλο Κράτος μέλος, ο οποίος  πραγματοποιεί στο εσωτερικό της χώρας παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών για τις οποίες  υπόχρεος στο φόρο είναι ο παραλήπτης των αγαθών ή ο λήπτης των υπηρεσιών, σύμφωνα με τις  διατάξεις της περίπτωσης γ της παραγράφου 1 του άρθρου 28 και της περίπτωσης ε΄ της  παραγράφου 4 του άρθρου 29. 

Γιά τον λόγο αυτό, εμμέσως προβαλλόμενο, πρέπει να γίνει δεκτή  η κρινόμενη αίτηση, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση και η υπόθεση, που χρειάζεται  διευκρίνιση ως προς το πραγματικό της μέρος, να παραπεμφθεί στο ίδιο δικαστήριο,  γιά νέα κρίση.

Διά ταύτα

Δέχεται την αίτηση.

Αναιρεί την 1680/2001 απόφαση τού Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, κατά το αιτιολογικό.
Επιβάλλει στην αναιρεσίβλητη τη δικαστική δαπάνη τού Δημοσίου, που ανέρχεται σε χίλια  τριακόσια ογδόντα (1380) ευρώ.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 14 και 15 Νοεμβρίου 2011 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε  δημόσια συνεδρίαση της 1ης Φεβρουαρίου 2012.

Ο Πρόεδρος του Β` Τμήματος                                                  Ο Γραμματέας του Β` Τμήματος     Φ. Αρναούτογλου                                                                                Ι. Μητροτάσιος        Ν.Σ.